1880
yılında Jaques ve Pierre Curie, temel bazı kristal minerallerin, olağan
dışı karakteristik gösterdiklerini saptamışlardır. Bu kristallere
mekanik bir güç uygulandığında, kristaller elektriksel olarak
kutuplanıyorlardı. Sıkışma ve gerginlik durumlarında, uygulanan kuvvet
miktarı kadar uçları arasında elektriksel kutuplaşma oluşuyordu.
Sonradan, bu ilişkinin tam tersi de kanıtlandı. Eğer bu kristal
mineraller bir elektrik alanına tabi tutulursa, elektrik alanın gücü
kadar kısalıp, uzayabiliyorlardı. Bu duruma, Yunanca'daki piezein
(basınç veya sıkıştırma anlamına gelen) kelimesinden esinlenerek
piezoelektrik etki ve ters piezoelektrik etki ismi verildi.
